The great alone

Nie rozumiem tak wysokiej oceny, czytałam ostrożnie aby dojrzeć to co najwyraźniej ponad 5 tysięcy osób w niej się dopatrzyło. Zacznijmy od języka, jest prosty, wcale nie poetycki, pomimo, ze cały czas odnosi się wrażenie że autorka chciała stworzyć opisy jak z "Gdzie raki śpiewają" ale niestety na nieudanych próbach się kończy. Książka jest na siłę ckliwa, miałam odczucia, że druga połowa jest wręcz obłudna. Tak bardzo autorka chciała wycisnąć emocje z czytelnika, że w sumie wycisnęła- ze mnie zażenowanie. Teraz dla przekory dobra strona, opis przemocy w domu, tutaj było to szczere i prawdziwe. Faktycznie czuło się złość na matkę, na bohaterkę na otoczenie, bo już nie wspomnę o ojcu. To jedyne co było w tej książce prawdziwe. Upadek zaczął się wraz z nieścisłościami fabuły, bo jednej rzeczy absolutnie nie umiem zrozumieć. Matka zabija ojca i pozbywa się ciała, z początku chcąc udawać, że ojciec gdzieś zaginął w głuszy, aczkolwiek znajoma Pani ex-prokurat mówi, że jak ciało wypłynie to nie da się wybronić z tego że został postrzelony dwukrotnie w plecy. Wpadają więc na pomysł aby upozorować iż to on je zabił i uciekł, dlatego nasze bohaterki uciekają i udają martwe. Czy nikt nie zauważył, że obie historie się sypią w momencie wypłynięcia ciał? I może miałoby to sens jakby uciekły gdzieś na drugi koniec świata bo w sumie wtedy byłoby je ciężko odnaleźć, tylko, że one uciekają do rodziców matki...
Braków w logice było troszkę więcej, aczkolwiek ten był największym. Książka byłaby lepsza jakby skończyła się po pierwszej połowie, i może troszkę innym morałem, niż że miłość wszytko przezwyciężą, ale tylko wtedy gdy nie jest toksyczna...

Nie rozumiem tak wysokiej oceny, czytałam ostrożnie aby dojrzeć to co najwyraźniej ponad 5 tysięcy osób w niej się dopatrzyło. Zacznijmy od języka, jest prosty, wcale nie poetycki, pomimo, ze cały czas odnosi się wrażenie że autorka chciała stworzyć opisy jak z "Gdzie raki śpiewają" ale niestety na nieudanych próbach się kończy. Książka jest na siłę ckliwa, miałam odczucia,...

Książka z gatunku tych, których się nie zapomina. Wspaniale napisana historia rodziny, która w poszukiwaniu szczęścia ucieka na dziką i niedostępną Alaskę. Jest to powieść, która zachwyci czytelnika pięknem opisanych krajobrazów, ale też wzburzy krew historią toksycznej relacji.

Rzecz się dzieje w latach 70tych. Trzyosobowa rodzina nie może znaleźć swojego miejsca na świecie, gdy głowa rodziny cierpi na zespół stresu pourazowego po wojnie w Wietnamie. Postanawiają osiedlić się na dzikiej Alasce, gdzie zaczynają nowe życie podyktowane prawami natury. Rzeczywistość w tym niegościnnym miejscu to ciągła walka o przetrwanie. Śmierć czeka na każdego, kto zbagatelizuje siłę matki natury, jednak okazuje się, że to nie przyroda potrafi wyrządzić największą krzywdę.

Główna bohaterka Leni – trzynastoletnia dziewczynka, która dorasta w tym dziewiczym, odludnym miejscu zaczyna zdawać sobie sprawę, że prawdziwym zagrożeniem nie musi być mroźna alaskańska zima, lecz toksyczna relacja jej rodziców.

„Wielka samotność” to książka opisująca przede wszystkim piękno surowej Alaski – autorka przelewa na papier całą miłość do tego dzikiego zakątka. To też historia o trudnej toksycznej relacji, która potrafi zniszczyć wszystko wokół.

Jeśli zachwyciła was „Gdzie śpiewają raki”, to „Wielka samotność” z pewnością również przypadnie wam do gustu. Serdecznie polecam, bo to wspaniała lektura.

Książka z gatunku tych, których się nie zapomina. Wspaniale napisana historia rodziny, która w poszukiwaniu szczęścia ucieka na dziką i niedostępną Alaskę. Jest to powieść, która zachwyci czytelnika pięknem opisanych krajobrazów, ale też wzburzy krew historią toksycznej relacji.

Rzecz się dzieje w latach 70tych. Trzyosobowa rodzina nie może znaleźć swojego miejsca na...

Jeśli czytałeś / czytałaś "Słowika" czeka Cię rozczarowanie. Tamta powieść była wyjątkowa i naprawdę porwała mnie swoją autentycznością, tutaj miałem wrażenie sztuczności i nudy. Nie mogłem się oprzeć wrażeniu, że autorka rozrzuciła na stoliku woreczek z "dramatycznymi elementami" i próbowała złożyć z nich swoje własne puzzle. I ten sposób mamy przemoc w rodzinie, dramatyczny wypadek, ciąże 18 latki, a wszystko na Alasce. Problem jednak w tym, że nie tworzy to spójnej całości. Kristin Hannah potrafi dobrze pisać i tego nie można jej zabrać, ale ta książka niestety jest przeciętna...

Jeśli czytałeś / czytałaś "Słowika" czeka Cię rozczarowanie. Tamta powieść była wyjątkowa i naprawdę porwała mnie swoją autentycznością, tutaj miałem wrażenie sztuczności i nudy. Nie mogłem się oprzeć wrażeniu, że autorka rozrzuciła na stoliku woreczek z "dramatycznymi elementami" i próbowała złożyć z nich swoje własne puzzle. I ten sposób mamy przemoc w rodzinie,...

Pierwsza połowa książki nie porwała mnie i okazała się dosyć przytłaczająca. Zrobiłam sobie przerwę I wróciłam do niej po kilku tygodniach i bardzo się cieszę, bo druga połowa trafiła do mnie niesamowicie. Trudne wybory, walka o przetrwanie, dzikość natury i dylemat jak pogodzić miłość do mamy i chęć życia własnym życiem. Czytałam z wielkim zainteresowaniem.

Pierwsza połowa książki nie porwała mnie i okazała się dosyć przytłaczająca. Zrobiłam sobie przerwę I wróciłam do niej po kilku tygodniach i bardzo się cieszę, bo druga połowa trafiła do mnie niesamowicie. Trudne wybory, walka o przetrwanie, dzikość natury i dylemat jak pogodzić miłość do mamy i chęć życia własnym życiem. Czytałam z wielkim zainteresowaniem.

Historia ta wywołała u mnie ogrom emocji, smutna a zarazem piękna. Była niesamowita, bardzo mnie pochłonęła nie mogłam się oderwać od czytania. Uwielbiam opowieści przeplatane opisami przyrody. Czułam się jakbym tam była , na Alasce. Trafia na listę moich ulubionych <3

Historia ta wywołała u mnie ogrom emocji, smutna a zarazem piękna. Była niesamowita, bardzo mnie pochłonęła nie mogłam się oderwać od czytania. Uwielbiam opowieści przeplatane opisami przyrody. Czułam się jakbym tam była , na Alasce. Trafia na listę moich ulubionych <3

Wciągająca, ciekawa.
Chętni wracałam.

Wciągająca, ciekawa.
Chętni wracałam.

Dzika przyroda może człowieka wciągnąć swoją magią, grozą, pięknem. Podobnie bohaterów książki zafascynowała Alaska jako kraina z nieskażoną przyrodą, dzikością zwierząt i nieprzewidywalnością aury. Z obecnością ludzi, którzy uciekli z innych stanów, by tu po swojemu żyć, ludzi często dziwacznych, ale za to cechujących się nieprawdopodobną odwagą, determinacją, pracowitością czy solidarnością. Mimo braku podstawowych wygód XX wieku takich jak wodociąg, kanalizacja, prąd ludzi zadowolonych ze swojego życia - trudnego, wymagającego pokory. Analogicznie czytelnik jest wciągnięty w lekturę. Uruchamia się jemu w mózgu część odpowiedzialna za funkcję "jeszcze tylko jeden rozdział". I tak, jak mieszkańcy Alaski czasami myślą nad tym, czy powinni ją opuścić, ale nie są w stanie na to się zdobyć, tak czytanie losów bohaterów utrudnia oderwanie się od lektury. Przepiękne opisy przyrody, które absolutnie nie nużą, tylko pobudzają wyobraźnię. A pogmatwane losy bohaterów nie pozwalają zwolnić tempa czytania. Polecam! Miłość i przyjaźń to filary kontaktów międzyludzkich, na które zdecydowanie należy stawiać.

Dzika przyroda może człowieka wciągnąć swoją magią, grozą, pięknem. Podobnie bohaterów książki zafascynowała Alaska jako kraina z nieskażoną przyrodą, dzikością zwierząt i nieprzewidywalnością aury. Z obecnością ludzi, którzy uciekli z innych stanów, by tu po swojemu żyć, ludzi często dziwacznych, ale za to cechujących się nieprawdopodobną odwagą, determinacją,...

Książka dobra, wciągająca, momentami poruszająca oraz wzruszająca natomiast nie porwała mnie tak jak między innymi "Słowik", który niezaprzeczalnie zrobił na mnie ogromne wrażenie czy też "Zimowy ogród". Niemniej nie można powiedzieć, że powieść należy do słabych. Ukazuje zawiłość relacji, które stają w obliczu ogromnej ilości prób przetrwania oraz bezgraniczne, bezinteresowne, pełne ufności i poczucia bezpieczeństwa przyjaźnie, które zawarte raz - pozostają takowe do końca życia.

Książka dobra, wciągająca, momentami poruszająca oraz wzruszająca natomiast nie porwała mnie tak jak między innymi "Słowik", który niezaprzeczalnie zrobił na mnie ogromne wrażenie czy też "Zimowy ogród". Niemniej nie można powiedzieć, że powieść należy do słabych. Ukazuje zawiłość relacji, które stają w obliczu ogromnej ilości prób przetrwania oraz bezgraniczne,...

Książkę czytało się bardzo szybko, ciekawiło mnie zarówno to, jak potoczą sie losy bohaterów, jak i samo życie alaskańczykow. Obawiałam się jak z opowieścią tak ciężkiej emocjonalnie historii poradzi sobie nastoletnia narratorka, ale dojrzała nad wiek Leni udźwignęła ten ciężar. Niestety zakończenie tej historii było naiwne i zbyt naciągane do kierunku "żyli długo i szczęśliwie", gdyby nie to, oceniłabym powieść na 8-9/10.

Książkę czytało się bardzo szybko, ciekawiło mnie zarówno to, jak potoczą sie losy bohaterów, jak i samo życie alaskańczykow. Obawiałam się jak z opowieścią tak ciężkiej emocjonalnie historii poradzi sobie nastoletnia narratorka, ale dojrzała nad wiek Leni udźwignęła ten ciężar. Niestety zakończenie tej historii było naiwne i zbyt naciągane do kierunku "żyli długo i...

Można być samotnym pośród ludzi.....
Książka urzekła mnie dzikością przyrody i krajobrazu, takie lekkie zazdro iż ludzie mają możliwość mieszkać w takich okolicznościach ;)
Książka o trudach, walce, samotności ale i miłości. Co prawda nie rozumiem postepowania Cory bo ileż można dawać kolejnych szans? ile można być workiem treningowym?

Można być samotnym pośród ludzi.....
Książka urzekła mnie dzikością przyrody i krajobrazu, takie lekkie zazdro iż ludzie mają możliwość mieszkać w takich okolicznościach ;)
Książka o trudach, walce, samotności ale i miłości. Co prawda nie rozumiem postepowania Cory bo ileż można dawać kolejnych szans? ile można być workiem treningowym?